บทที่ 54 จองจำ (100%)

“ฮื้อ มะ…ไม่ อ๊า…”

แม่คนหัวดื้อยังคงไม่ยอมจำนนง่ายๆ กัดปากเจ่อ ครางอึกอักประท้วง แต่กายกลับบิดเร่าส่ายรับอย่างไร้การควบคุม ขยุ้มผ้าปูที่นอนจนแทบขาดหลุดติดมือ

“เด็กดื้อ ต้องถูกลงโทษ”

คนชอบเอาชนะว่าอย่างมันเขี้ยวปนคาดโทษ จากนั้นก็ก้มลงบดขยี้ปากเจ่อแดงก่ำอย่างดูดดื่ม โดยไม่นำพาการขัดขืน ก่อนจะดึงตั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ